تأثیر تمرین ورزشی ترکیبی بر غلظت پلاسمایی آپلین، رزیستین و مقاومت به انسولین در مردان مبتلا به دیابت نوع ۲

چکیده مقدمه: آپلین و رزیستین از آدیپوکاین های جدید هستندکه نقش مهمی در بهبود مقاومت به انسولین دارد. از این رو، هدف از این مطالعه بررسی تأثیر تمرین ترکیبی (هوازی و مقاومتی) بر غلظت پلاسمایی آدیپوکاین های جدید آپلین، رزیستین و مقاومت به انسولین در مردان بیمار مبتلابه دیابت نوع 2 بود. روش کار: 24 مرد بیمار مبتلابه دیابت نوع 2 با دامنه سنی (30 تا 50 سال) به طور نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند، سپس به طور تصادفی در دو گروه کنترل (12 نفر، میانگین سنی 5/4±8/41 و وزن 9/8±3/82) و گروه تمرین ترکیبی (12 نفر، میانگین سنی 4/5±8/40 و وزن 4/9±0/83) قرار گرفتند. برنامه تمرین ترکیبی به مدت 8 هفته (3 جلسه در هفته و هر جلسه 30 تا 50 دقیقه) اجرا گردید. شاخص های تن سنجی و حداکثر اکسیژن مصرفی، سطوح پلاسمایی آپلین، رزیستین، گلوکز، انسولین و شاخص مقاومت به انسولین پیش از شروع تمرین و پایان در دوره تمرینات اندازه گیری شد. برای تجزیه وتحلیل متغیرهای اندازه گیری شده از آزمون تی، آزمون تحلیل واریانس و سطح معناداری 05/0 p≤استفاده شد. نتایج: نتایج تحقیق نشان داد هشت هفته تمرین مقاومتی افزایش معنی داری در سطوح اپلین پلاسما ایجاد کرد، در حالی که مقادیر رزیستین پلاسما، انسولین، گلوکز ناشتا و شاخص مقاومت به انسولین به طور معنی داری پس از هشت هفته تمرین ترکیبی کاهش یافت (05/0p≤). نتیجه گیری: نتایج این تحقیق پیشنهاد می کند که ترکیب تمرین هوازی و مقاومتی می تواند تأثیر معنی داری بر مقادیر پلاسمایی آپلین، رزیستین و مقاومت به انسولین در مردان مبتلا به دیابت نوع 2 داشته باشد. نویسنده مسئول: محمد طاهر افشون پور دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه شید چمران اهواز اهواز - ایران تلفن: 9375437315 98+ پست الکترونیکی: [email protected]